ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ

ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ : เป็น ปลาน้ำเค็ม ของประเทศไทย ที่ แทบทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ นั้น จัดได้ว่าเป็น ตัวชี้วัด ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของพื้นที่ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ ข้อมูล ปลาทะเล ของประเทศไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ มีการลดลง จนน่าวิตก ปัจจัย ที่ส่งผลต่อ จำนวนที่ลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การขยายตัวของธุรกิจ ท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาสวยงาม รูปร่างเกือบกลม ลำตัวด้านข้างแบนมาก จะงอยปากแหลม หน้าป้าน ปากเล็ก และอยู่ปลายสุด นัยน์ตาค่อนข้างเล็ก ช่องเหงือกกว้าง มีขอบด้านบนหยักเป็นหนามอันเล็กๆปลายแหลม ครีบหลังโค้งมน ประกอบด้วยก้นครีบแข็งซึ่งปลายแหลมโผล่ยื่นออกจากตัวคีบ ส่วนที่เป็นครีบอ่อนตอนปลายยาวจรดโคนหาง ครีบก้นมีลักษณะคล้ายครีบหลัง แต่มีก้านครีบแข็งมี 3 ก้านเท่านั้น ครีบหางเป็นเหลี่ยม ปลายเป็นมุม ครีบท้องอยู่ใต้ครีบหู ลำตัวด้านบนสีม่วง ท้องสีเหลืองครีบก้นสีส้ม มีแถบสีดำที่ฐานและปลายครีบ ครีบหางมีแถบสีดำข้างละแถบ ถิ่นอาศัย พบตามแนวหินปะการังและโขดหินใต้น้ำบริเวณอ่าวมะขาม ฝั่งทะเลอันดามัน อาหาร กินสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดเล็ก ขนาด ความยาวประมาณ 10 – 15 ซม. ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่นิยมเลี้ยงกันโดยทั่วไป

ปลาผีเสื้อข้างลาย ปลาผีเสื้อ ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Lineated Butterfly-Fish Chaetodon Trifasciatus

ที่มา : thaifishs

ปลากา ปลาเพี้ย

ปลากา ปลาเพี้ย เป็น ปลาน้ำจืด อีก หนึ่งชนิด ของเมืองไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ตามธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก เพราะผลของเหตุ หลักๆ หลายประการ เช่น การเพิ่มจำนวนของน้ำเสีย ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลากา ปลาเพี้ย

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากา ปลาเพี้ย
ลักษณะทั่วไป ลำตัวเรียวยาวด้านข้างแบนเล็กน้อย สันหลังโค้งสูง ส่วนท้องแบน ปากอยู่ในแนวเดียวกับสันท้อง ยืดหดได้ และมีลักษณะแบบปากดูด ริมฝีปากบนและล่างเป็นหยัก มีติ่งเนื้อเป็นฝอยสั้นๆ อยู่รวมกันเป็นกระจุก มีหนวด 2 คู่ ครีบหลังมีขนาดใหญ่และสูงมาก ครีบท้องยาวจดตอนต้นของครีบก้น ครีบหางเว้าลึก สีของลำตัวมีตั้งแต่ม่วงแก่ไปจนถึงดำเข้ม เกล็ดทุกเกล็ดมีจุดสีเหลืองจาง ๆ อยู่ตรงกลาง ครีบสีดำทั้งสิ้น ถิ่นอาศัย แหล่งน้ำที่มีระดับน้ำตื้น ๆ และมีพันธุ์ไม้น้ำ อาหาร กินตะไคร่น้ำ พืชน้ำขนาดเล็ก แพลงก์ตอน ซากพืชและตัวอ่อนแมลงน้ำ ขนาด ใหญ่ที่สุดมีความยาวถึง 48 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่ส่งไปจำหน่ายยังต่างประเทศ นอกจากนี้ยังนิยมบริโภคกันมากในภาคอีสาน

ปลากา ปลาเพี้ย มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า GREATER BLACK SHARK Morulius chrysophekadion

ที่มา : thaifishs

ปลากาแดง ปลาสร้อยหลอด

ปลากาแดง ปลาสร้อยหลอด เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของเมืองไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก เพราะผลของเหตุ หลักๆ หลายอย่าง เช่น จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง ห้วย หนอง คลอง บึง ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ ห้วย หนอง คลอง บึง เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลากาแดง ปลาสร้อยหลอด

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากาแดง ปลาสร้อยหลอด
ลักษณะทั่วไป ลำตัวยาวเรียว ส่วนท้องแบน ปากอยู่ในระดับแนวเดียวกับสันท้อง มีหนวด 4 เส้น ครีบหลังมีขนาดใหญ่ครีบหางเว้าลึก สีของลำตัวจะเปลี่ยนแปลงไปตามสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัย สีมีตั้งแต่น้ำตาลจาง น้ำตาลเข้มไปจนถึงสีน้ำเงินปนดำ บริเวณหัวมีแถบสีดำพาดจากปลายสุดของปากไปสุดที่ขอบกระดูกกระพุ้งแก้ม มีจุดสีดำกลมขนาดใหญ่ที่โคนหางข้างละจุด ครีบทุกครีบมีสีแดงปนส้ม ถิ่นอาศัย บริเวณลุ่มน้ำโขง แม่น้ำภาคกลาง ภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อาหาร กินตะไคร่น้ำ ตัวอ่อนแมลงขนาดเล็ก ซากพืชและสัตว์ที่เน่าเปื่อย ขนาด ความยาวประมาณ 10-11 ซ.ม. ประโยชน์ นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม และส่งไปจำหน่ายยังต่างประเทศด้วย

ปลากาแดง ปลาสร้อยหลอด มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
RED-FINNED BLACK SHARK Epallzeorhynchos frenatus

ที่มา : thaifishs

ปลาตะโกก ปลาโจก

ปลาตะโกก ปลาโจก เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของบ้านเรา ซึ่งตอนนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายอย่าง เช่น จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น ทำให้ ปริมาณน้ำเน่าเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำสาธารณะ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาตะโกก ปลาโจก

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาตะโกก ปลาโจก
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดประเภทมีเกล็ดอยู่ในวงศ์ปลาตะเพียนรูปร่างเพรียวยาว ลำตัวด้านข้างแบนหัวเล็กแหลม ปากเล็กและอยู่คล้อยมาใต้จะงอยปาก มีหนวด 2 คู่ หรือ 4 เส้น บริเวณแก้มมีตุ่มเม็ดเล็ก ๆ เรียงเป็นแถว แต่ละแถวขนานกันดูเหมือนเส้นขนาน ตุ่มเหล่านี้เป็นอวัยวะรับความรู้สึก เกล็ดมีขนาดค่อนข้างใหญ่ เส้นข้างตัวสมบูรณ์ ปลายของท่อเส้นข้างตัวแยกออกเป็นสองแฉกหรือสามแฉก ครีบหางแยกเป็นสองแฉกเว้าลึก ลำตัวสีขาวเงินแกมสีน้ำเงิน ครีบต่าง ๆ สีเทาจาง ถิ่นอาศัย ในบริเวณที่ลุ่มภาคกลาง แม่น้ำเจ้าพระยา พบตั้งแต่กรุงเทพฯ เรื่อยขึ้นไปถึงปากน้ำโพมีชุกชุมในบึงบอระเพ็ด แม่น้ำแม่กลองแถบจังหวัดกาญจนบุรี เขื่อนวชิราลงกรณ์ ทางภาคอีสานเรียกว่าปลาโจก จับได้มากในแม่น้ำโขงที่หนองคาย นครพนมและอุบลราชธานี อาหาร หากินตามพื้นดิน กินพวกตัวอ่อนของหนอนและหอยน้ำจืด ขนาด พบทั่วไปยาว 30-40 ซ.ม. แต่ขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยพบมีความยาวถึง 80 ซ.ม. ประโยชน์ เนื้อมีรสดี ราคาแพง นิยมนำมาทำเป็นอาหารประเภทต้มยำ

ปลาตะโกก ปลาโจก มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
SOLDIER RIVER BARB Cyclocheilichthys enoplos

ที่มา : thaifishs

ปลาชะโด ปลาแมลงภู่ ปลาอ้ายป๊อก

ปลาชะโด ปลาแมลงภู่ ปลาอ้ายป๊อก เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ซึ่งตอนนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายสาเหตุ เช่น จำนวนโรงงานอุสาหกรรมที่เพิ่มขึ้น ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำสาธารณะ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาชะโด ปลาแมลงภู่ ปลาอ้ายป๊อก

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาชะโด ปลาแมลงภู่ ปลาอ้ายป๊อก
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดที่ค่อนข้างดุ ลำตัวเรียวยาวเป็นรูปทรงกระบอก ลักษณะครีบต่าง ๆ คล้ายกับปลาช่อน แต่เมื่อเติบโตเต็มวัยมีขนาดใหญ่กว่า ขณะยังเป็นปลาเล็กลำตัวจะมีแถบสีเหลืองอมส้มสดใส และมีแถบสีแดงหรือส้มปรากฎให้เห็น 1 แถบ พาดตามความยาวลำตัว เมื่อหลาชะโดมีอายุมากขึ้นลายสีเหลืองเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลปนดำพร้อมทั้งมี แถบสีดำ 2 แถบ เมื่อปลาความยาวลำตัว 40-50 ซ.ม. แล้วแถบสีและลายต่าง ๆ ลบเลือนไป สีลำตัวของปลาก็จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเข้มเหลือบเขียวตลอดตัว ถิ่นอาศัย ในแม่น้ำ และอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ทั่วทุกภาคของประเทศไทย อาหาร กินสัตว์น้ำต่าง ๆ ขนาด ความยาวประมาณ 30-50 ซ.ม. ประโยชน์ ปลาเศรษฐกิจสำคัญ เมื่อปลามีขนาดเล็กใช้เลี้ยงเป็นปลาสวยงามโดยมีชื่อเรียกว่า “ปลาตอร์ปิโด” ส่วนปลาที่มีขนาดใหญ่ใช้บริโภคมีรสชาติดีเยี่ยม

ปลาชะโด ปลาแมลงภู่ ปลาอ้ายป๊อก มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
GIANT SNAKE-HEAS FISH Channa micropeltes

ที่มา : thaifishs

ปลากระดี่หม้อ ปลาสลาก ปลาสลาง

ปลากระดี่หม้อ ปลาสลาก ปลาสลาง เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ซึ่งตอนนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายอย่าง เช่น การเพิ่มจำนวนของโรงงาน ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำ ธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลากระดี่หม้อ ปลาสลาก ปลาสลาง

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากระดี่หม้อ ปลาสลาก ปลาสลาง
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดซึ่งมีปริมาณชุกชุมกว่าปลาชนิดอื่นในจำพวกเดียวกัน จัดเป็นปลาขนาดเล็กที่มีสีและรูปร่างสวยงามกว่าปลากระดี่ชนิดอื่น ทางภาคเหนือเรียกชื่อเป็นปลาสลาง แต่แถบแม่กลาง แม่สะเรียง เรียกเป็น ปลาสลาก ลำตัวเป็นสีขาวเงินเทาอมฟ้า มีริ้วดำพาดขวางเป็นทางประตลอดลำตัว ลักษณะพิเศษคือมีจุดดำที่กลางลำตัวและตรงบริเวณคอดหางแห่งละจุด ถิ่นอาศัย อยู่ตามลำธาร คลองหนองบึงและบ่อที่มีวัชพืชปกคลุม เพื่อใช้เป็นแหล่งอาศัยขยายพันธุ์และหลบหลีกจากศัตรู อาหาร กินตะไคร้น้ำแมลงและสิ่งมีชิวิตเล็กๆ ขนาด ความยาวประมาณ 6 ซม. ประโยชน์ นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม และใช้เป็นอาหารทั้งสดและแปรรูป เช่น นำมาเรียงเป็นวงตากแห้ง เรียกว่า “ กระดี่รำวง ” และหมักเกลือเป็นปลาร้า

ปลากระดี่หม้อ ปลาสลาก ปลาสลาง มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
THREE – SPOT GOURAMI Trichogaster trichopterus

ที่มา : thaifishs

ปลาสังกะวาดเหลือง

ปลาสังกะวาดเหลือง เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ซึ่งตอนนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายสาเหตุ เช่น จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น ทำให้ ปริมาณน้ำเน่าเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาสังกะวาดเหลือง

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาสังกะวาดเหลือง
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มประมาณกลุ่มละสิบตัว รูปร่างคล้ายปลาสวาย แต่มีขนาดเล็ก ลำตัวยาวเรียวและมีหนวดยาว โดยเฉพาะหนวดคู่ที่มุมปากปลายหนวดยาวเลยฐานครีบท้อง ชอบหากินอยู่ตามผิวน้ำ ลำตัวยาวเรียวว่ายน้ำได้รวดเร็วและปราดเปรียว ลำตัวมีสีขาว ด้านสันหลังเป็นสีเทาคล้ำ ครีบหางมีแถบสีดำ ตัวผู้และตัวเมียมีลักษณะภายนอกเหมือนกัน ถิ่นอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำไหลเป็นส่วนใหญ่จะพบเห็นได้บ้างตามหนองและบึง แต่มีจำนวนไม่มากนัก มีชุกชุมในภาคกลาง บริเวณลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา อาหารกินซากของพืชและสัตว์ที่เน่าเปื่อย รวมทั้งผลไม้สุกงอมที่เน่าเปื่อย ขนาดความยาวประมาณ 20-26 ซ.ม. ประโยชน์ปรุงเป็นอาหารได้หลายชนิด

ปลาสังกะวาดเหลือง มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
SIAMENSIS PANGASIUS Pangasius macronema

ที่มา : thaifishs

ปลาทรงเครื่อง ปลาหางแดง ปลาฉลามน้ำจืด

ปลาทรงเครื่อง ปลาหางแดง ปลาฉลามน้ำจืด เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ที่ในเวลานี้ จากการเก็บข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก เนื่องด้วยสาเหตุ หลายสาเหตุ เช่น การเพิ่มขึ้นของประชากรในประเทศไทย ทำให้ ปริมาณน้ำเน่าเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาทรงเครื่อง ปลาหางแดง ปลาฉลามน้ำจืด

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาทรงเครื่อง ปลาหางแดง ปลาฉลามน้ำจืด
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดในวงศ์เดียวกับปลาตะเพียนรูปร่างเพรียวยาว ลำตัวแบนข้าง หัวเล็ก จะงอยปากสั้นทู่ นัยน์ตาค่อนข้างโต ปากเล็กอยู่คล้อยไปทางส่วนท้อง มีอวัยวะสำหรับดูดหรือเกาะอยู่ที่ริมฝีปาก มีหนวดสั้น ๆ 2 คู่ ครีบหลังสูงและมีขนาดใหญ่สะดุดตา สีของลำตัวเป็นสีดำหรือน้ำเงินปนดำ มีจุดสีดำที่ข้างตัวอยู่เหนือครีบหูข้างละจุด ครีบหางมีขนาดใหญ่และเว้าลึกเป็นแฉกสีแดงปนส้มเช่นเดียวกับครีบหู ปลายขอบครีบหลังเป็นสีขาว ครีบอื่น ๆ สีเทาจาง ปลาทรงเครื่องเป็นปลาที่ปราดเปรียวและว่องไว นักเลี้ยงปลาขนานนามว่า “ฉลามน้ำจืด” ถิ่นอาศัย พบชุกชุมในแม่น้ำสายใหญ่ ๆ ในภาคกลางของประเทศไทย ตั้งแต่แม่น้ำเจ้าพระยา จากอยุธยาถึงปากน้ำ ในบึงบอระเพ็ดและแม่น้ำแม่กลองที่ราชบุรี กาญจนบุรี ชาวบ้านเรียก ปลากาสี อาหาร กินแมลง ลูกน้ำ ไรน้ำ ซากสัตว์และพืชที่เน่าเปื่อย ขนาด ความยาวประมาณ 7-12 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่นิยมเลี้ยงกันอย่างแพร่หลาย เป็นหนึ่งในสิบของปลาสวยงามน้ำจืดที่มีความสวยงามมากที่สุดในโลกชนิดหนึ่ง

ปลาทรงเครื่อง ปลาหางแดง ปลาฉลามน้ำจืด มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
RED-TAILED BLACK SHARK Epalzeorhynchos bicolor

ที่มา : thaifishs

ปลาจิ้มฟันจระเข้

ปลาจิ้มฟันจระเข้ เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของบ้านเรา ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายประการ เช่น การขยายพื้นที่ของโรงงานอุตสาหกรรม ทำให้ ของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำสาธารณะ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาจิ้มฟันจระเข้

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาจิ้มฟันจระเข้
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดขนาดเล็ก ลำตัวเรียวและมีสัณฐานเป็นเหลี่ยม เกล็ดของปลาชนิดนี้ได้เปลี่ยนรูปกลายเป็นแผ่นกระดูกแข็ง เป็นข้อ ๆ รอบตัวจะงอยปากยื่นแหลมมีลักษณะเป็นหลอด ปลายปากมีลักษณะคล้ายปากแตร ไม่มีฟัน ใช้ปากดูดอาหาร เพศผู้จะมีถุงฟักไข่อยู่ที่หน้าท้องเป็นร่องลึก ขอบของถุงฟักไข่มีส่วนของแผ่นเกล็ดแผ่ยื่นออกมาคลุมไว้ ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันอันตรายจากวัตถุภายนอกที่จะมากระทบไข่ ถิ่นอาศัย อยู่ตามผิวน้ำ ในแม่น้ำลำคลองและหนองบึง ที่มีทางน้ำติดต่อกับแม่น้ำ พบในแม่น้ำบางปะกง แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำท่าจีนและแม่น้ำแม่กลอง ทางภาคใต้พบในทะเลน้อย อาหาร กินแมลงและตัวอ่อนที่อาศัยอยู่ตามผิวน้ำ ขนาด ความยาวประมาณ 16-47 ซ.ม. ประโยชน์ เลี้ยงเป็นปลาสวยงาม เนื้อไม่ใช้บริโภค

ปลาจิ้มฟันจระเข้ มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า COMMON FRESHWATER-PIPEFISH Microphis boaja

ที่มา : thaifishs

ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี

ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี : เป็น ปลาอีกชนิดนึง ของไทย ที่ เกือบทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี นั้น จัดได้ว่าเป็น ตัวชี้วัด ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในเวลานี้ จากข้อมูลการศึกษาวิจัย ข้อมูล ปลาทะเล ของไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี มีการลดลง จนน่าวิตก สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดจำนวน ลงของปลาชนิดนี้ คือ การขยายตัวของแหล่งที่อยู่อาศัย ชุมชน ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาทะเลซึ่งอาศัยอยู่บริเวณหน้าดินที่เรียกว่าปลาหน้าดิน ลำตัวค่อนข้างกลมหนวดแพะ ชาวบ้านจึงเรียกว่า ปลาหนวดแพะ เกล็ดมีขนาดใหญ่ ครีบหางเว้าลึก ลำตัวมีสีชมพูแก่และสีจะจางลงในบริเวณท้อง มีเส้นสีน้ำเงิน 4 เส้น อยู่บริเวณหัว ถิ่นอาศัย หากินอยู่ตามกองหิน และบริเวณหน้าดินที่เป็นพิ้นทราย พบทั่วไปในอ่าวไทยและฝั่งทะเลอันดามัน อาหาร กินปลา และสัตว์น้ำขนาดเล็ก ขนาด ความยาวประมาณ 12 – 15 ซม. ประโยชน์ เนื้อปลาใช้ปรุงอาหาร

ปลาแพะทองเหลือง ปลาหนวดฤาษี ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Spotted Golden Goatfish Parupeneus Cinnabarinus

ที่มา : thaifishs

ปลาช่อนงูเห่า

ปลาช่อนงูเห่า เป็น ปลาน้ำจืด อีก หนึ่งชนิด ของเมืองไทย ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการเก็บข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ตามธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก เพราะผลของเหตุ หลักๆ หลายสาเหตุ เช่น การเพิ่มขึ้นของประชากรในประเทศไทย ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาช่อนงูเห่า

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาช่อนงูเห่า
ลักษณะทั่วไป ลำตัวเรียวยาวรูปทรงกระบอกคล้ายปลาช่อน แต่มีหัวเล็กและแบนกว่า บริเวณหลังมีสีเขียวปนน้ำตาลเกล็ดมีสีดำขอบขาวสลับบนและล่างของเส้นข้างลำ ตัว บริเวณโคนครีบหางมีจุดเป็นสีดำขอบขาวขนาดใหญ่ คำร่ำลือที่ว่าปลาช่อนงูเห่า เป็นปลาซึ่งมีพิษร้ายแรง หากกัดผู้ใดก็จะได้รับอันตรายถึงแก่ชีวิตได้นั้น ไม่เป็นความจริงแต่ประการใด หากนำมาขังร่วมกับปลาช่อน จะถูกปลาช่อนไล่กัดจนตาย ถิ่นอาศัย ในแหล่งน้ำไหล เช่น แม่น้ำ ลำคลองซึ่งมีพื้นเป็นกรวดและหิน ในแถบภาคกลางพบที่จังหวัดกาญจนบุรี เรียกว่า อ้ายล่อน ทางภาคเหนือพบที่จังหวัดตาก และในลุ่มน้ำปิง ผู้คนในแถบนั้นเรียกว่าปลาช่อนดอกจันทร์ อาหาร กินปลา ลูกกุ้งและสัตว์น้ำ ขนาด ความยาวประมาณ 30-120 ซ.ม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงเป็นอาหารมีรสชาติดี คล้ายเนื้อปลาช่อน

ปลาช่อนงูเห่า มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า GREAT SNAKE-HEAD FISH Channa marulius

ที่มา : thaifishs

ปลาตะคองเหลือง

ปลาตะคองเหลือง : เป็น ปลาทะเล ของไทย ที่ หลายๆ คน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาตะคองเหลือง นั้น จัดเป็น ตัวบ่งบอก ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเล ที่มี ปลาตะคองเหลือง อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น มีความสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากข้อมูลการศึกษาวิจัย ข้อมูล ปลาทะเล ของไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลาตะคองเหลือง มีปริมาณที่ลดลง จนน่าวิตก สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ จำนวนที่ลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การขยายตัวของธุรกิจ ท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาตะคองเหลือง
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาหางแข็งประเภทหนึ่ง ชอบอาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูง ลักษณะลำตัวค่อนข้างไปทางยาวแบนคล้ายรูปขนมเปียกปูนจะงอยปากมน ปากกว้าง ไม่มีฟัน เกล็ดเล็ก บริเวณใต้ครีบอกไม่มีเกล็ด หางยาวใหญ่เว้าลึก ครีบหูยาวและโค้งเป็นรูปเดียว ลำตัวโดยทั่วไปเป็นสีเหลือง และจะค่อยๆจางเป็นสีขาวที่บริเวณส่วนท้อง มีแถบสีดำพาดกลางลำตัว ถิ่นอาศัย พบอยู่ตามหน้าดินและบริเวณกองหินใต้น้ำหรือตามพื้นท้องทะเลที่เป็นโคลน โคลนปนทรายและหินทั้งในอ่าวไทย และฝั่งทะเลอันดามัน อาหาร กินปลาและสัตว์น้ำที่อาศัยอยู่บริเวณหน้าดิน ขนาด ความยาวประมาณ 90 – 120 ซม. ประโยชน์ เนื้อปลาใช้ปรุงอาหารได้

ปลาตะคองเหลือง ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Golden Toothless Trevally Gnathanodon Speciosus

ที่มา : thaifishs

ปลากุเราสี่เส้น

ปลากุเราสี่เส้น : เป็น ปลาทะเล ของไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลากุเราสี่เส้น นั้น จัดเป็น ตัวบ่งบอก ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของระบบนิเวศน์ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเล ที่มี ปลากุเราสี่เส้น อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น มีความสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ ข้อมูล พื้นที่ทางทะเล ของประเทศไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลากุเราสี่เส้น มีปริมาณที่ลดลง จนน่าวิตก สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดจำนวน ลงของปลาชนิดนี้ คือ สภาพน้ำทะเลที่เน่าเสีย ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากุเราสี่เส้น
ลักษณะทั่วไป รูปร่างยาวเรียว ลำตัวค่อนข้างหนา แบนข้าง หัวค่อนข้างเล็ก จะงอยปากสั้น ตามีเยื่อไขมันปกคลุมและอยู่ใกล้ปลายจะงอย ปากเฉียงขึ้นเล็กน้อย และมีฟันแหลมคม ลักษณะเด่นคือ ก้านครีบส่วนล่างของครีบหูแยกออกเป็นเส้นรยางค์ 4 เส้น ซึ่งชาวบานเรียกกันว่าหนวด มีครีบหลังแยกห่างกัน 2 อัน ครีบหางเป็นแฉกลึก ส่วนของลำตัวที่อยู่แนวสันหลังสีเทาปนเขียว ส่วนที่อยู่ถัดลงมาสีเนื้อและสีขาวเงิน ครีบหลังและครีบหางมีรอยแต้มสีเทาที่ปลาย ครีบอื่น ๆ สีเหลือง ถิ่นอาศัย หากินอยู่ตามหน้าดินที่เป็นดินโคลน บางครั้งเข้าอยู่ในน้ำกร่อย พบทั่วไปในอ่าวไทย อาหาร กินลูกปลา ลูกกุ้ง และสัตว์น้ำที่อาศัยอยู่บริเวณหน้าดิน ขนาด โดยทั่วไปมีความยาวประมาณ 40 – 60 ซม. ขนาดใหญ่ที่สุดมีความยาวถึง 2 เมตร ประโยชน์ เนื้อรสชาติดีเลิศเมื่อนำมาทำปลาเค็ม

ปลากุเราสี่เส้น ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Fourfinger Threadfin Eleutheronema Tetradactylum

ที่มา : thaifishs

ปลานิล

ปลานิล เป็น ปลาน้ำจืด ที่สำคัญอีกชนิดหนึ่ง ของบ้านเรา ซึ่งตอนนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายประการ เช่น การเพิ่มจำนวนของน้ำเสีย ทำให้ ของเสีย ที่ถูกปล่อยลง ห้วย หนอง คลอง บึง มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลานิล

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลานิล
ลักษณะทั่วไป มีรูปร่างลักษณะเหมือนกับปลาหมอเทศ ผิดกันตรงที่ปลานิลมีลายสีดำและจุดสีขาวสลับกัน ที่บริเวณครีบหลัง ครีบหางและครีบก้น ลำตัวสีเขียวปนน้ำตาลและมีลายดำจาง ๆ พาดขวางตามลำตัว ถิ่นอาศัย ปลานิลเข้าสู่ประเทศไทยครั้งแรก โดยเจ้าชายอากิฮิโต มกุฎราชกุมารแห่งประเทศญี่ปุ่นจัดส่งเข้ามาถวายต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ หัว เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2508 จำนวน 50 ตัว ครั้งนั้นได้ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ทดลองเลี้ยงในบ่อที่สวนจิตรลดา ปลานิลได้เจริญเติบโตและแพร่พันธ อาหาร กินได้ทุกชนิด เช่น ไรน้ำ ตะไคร่น้ำ ตัวอ่อนของแมลงและสัตว์น้ำขนาดเล็ก ๆ ขนาด ความยาวประมาณ 10-30 ซ.ม. ประโยชน์ แพร่ขยายพันธุ์ง่าย เนื้อมีรสดีเหมาะสำหรับนำมาประกอบอาหาร

ปลานิล มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า NILE TILAPIA Oreochromis niloticus

ที่มา : thaifishs

ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ

ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ : เป็น ปลาน้ำเค็ม ของไทย ที่ เกือบทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ นั้น จัดเป็น ดัชนี ชี้วัด สามารถใช้ประเมิน ความอุดมสมบูรณ์ ของระบบนิเวศน์ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าพื้นที่ บริเวณนั้น ยังมีความอุดมสมบูรณ์ที่เดียว แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากข้อมูลการศึกษาวิจัย ข้อมูล สัตว์น้ำทางทะเล ของไทย พบว่า จำนวน ของ ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ มีจำนวนที่ลดลง จนน่าตกใจ สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การเปลี่ยนแปลงของสภาพพื้นที่ทางทะเล ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาผิวน้ำที่ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงเช่นเดียวกับปลาโอทั่วๆไป ลำตัวค่อนข้างกลมและยาวเพรียวแบบกระสวย ครีบหลังที่แยกออกจากกันเป็นสองอันและอยู่ห่างกันเพียงเล็กน้อยเท่าขนาดความ ยาวของตา ครีบหูหลังยาวมาก ครีบท้องตั้งอยู่ในแนวเดียวกับครีบหู ครีบก้นอยู่เยื้องครีบหลังอันที่สองเล็กน้อย ครีบหางใหญ่เว้าลึกเป็นรูปวงเดือน มีเกล็กเล็กละเอียดอยู่บริเวณแนวท้อง มีจุดสีขาวเรียงกันเป็นแถวไปตามความยาวของส่วนท้อง ครีบฝอยของครีบหลังและครีบก้นมีสีเทาแกมเหลือง ถิ่นอาศัย มีแพร่กระจายอยู่ทั่วไปทั้งอ่าวไทยตั้งแต่จังหวัดชลบุรี สัตหีบไปจนถึงสงขลาและปัตตานี และทะเลอันดามัน อาหาร กินปลาผิวน้ำ กุ้งปลาหมึก ขนาด เป็นปลาโอขนาดเล็ก มีความยาวประมาณ 40 70 ซม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงอาหาร

ปลาโอดำ ปลาโอหม้อ ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Longtail – Tuna Thunnus Tonggol

ที่มา : thaifishs

ปลากดหิน ปลาแขยงหิน

ปลากดหิน หรือ ปลาแขยงหิน เป็นปลาน้ำจืด ที่พบได้ทั่วไป ตามแหล่งน้ำธรรมชาติ ประเภท ห้วย หนอง คลอง บึง ของประเทศไทย ปลาชนิดนี้ เป็นปลาที่อาศัย แพลงตอนน้ำจืด และ สิ่งมีชีวิต ขนาดเล็กในน้ำ ปัจจุบัน จากการสำรวจ พบว่า ปลาชนิดนี้ ถูกภาวะ น้ำเน่าเสีย จากการทิ้งขยะ และปล่อย สิ่งปฏิกูลลงแม่น้ำ คุกคามแหล่งที่อยู๋อาศัย จน ปลากดหิน ลดจำนวนลงเป็นอย่างมาก



ลักษณะ ทั่วไปของ ปลากดหิน ปลาแขยงหิน
ตัวค่อยข้างยาว ไม่มีเกล็ด หัวแบนราบลงเล็กน้อย ตามีผิวหนังใสปิดคลุม มีฟันซี่แหลมเล็กๆ อยู่บนขากรรไกร และเพดานปาก มีหนวด 4 คู่มีรูจมูกข้างละหนึ่งคู่ แต่ละคู่อยู่ห่างจากกันครีบหลังและครีบหูมีหนามแหลม ลำตัวมีพื้นสีขาวหรือสีเหลืองอ่อน มีแถบสีดำหรือน้ำตาลเข้มพาดขวางลำตัว แถบที่ว่านี้จะมีขนาดโตกว่าช่วงสีพื้นของลำตัว ขนาดและที่ตั้งของแถบเหล่านี้จะเปลี่ยนแปลงไปตามขนาดและอายุของปลา ถิ่นอาศัย อยู่ตามลำธาร เช่น บริเวณปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ แม่น้ำวัง จังหวัดลำปาง แม่น้ำกลอง จังหวัดราชบุรี ฯลฯ อาหาร กินลูกปลา ลูกกุ้ง และสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็ก ขนาด ความยาวประมาณ 17 ซม. ประโยชน์ นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม เนื้อใช้ปรุงอาหารได้

ปลากดหิน ปลาแขยงหิน มีชื่อวิทยาศาสตร์ คือ SIAMESE ROCK CATFISH Leiocassis siamensis

ที่มา : thaifishs.net

ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้

 ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้ มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า FIRE SPINY EEL Mastacembelus erythroraenia

ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้ เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายประการ เช่น การเพิ่มจำนวนของโรงงาน ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาที่อยู่ในสกุลเดียวกับปลากระทิงดำ แตกต่างกันที่สีของลำตัว กระทิงไฟมีสีน้ำตาลหรือดำมีแต้มและแถบสีแดงขนาดใหญ่และเล็กเรียงแถวตามความ ยาวลำตัว ครีบหูมีสีดำขอบแดง ลักษณะทางอนุกรมวิธานที่แตกต่างจากกระทิงชนิดอื่นคือ กระทิงไฟไม่มีกระดูกที่เป็นหนามแหลมอยู่บริเวณหน้านัยน์ตา กระทิงไฟที่พบในภาคกลาง จะมีสีแดงสดใสกว่าแหล่งน้ำอื่น ถิ่นอาศัย มีอยู่ในบริเวณน้ำจืดและน้ำกร่อย ในแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำท่าจีน ทางภาคใต้ที่ทะเลน้อย (ทะเลสาบสงขลาตอนใน) แม่น้ำตาปี ชาวใต้เรียกชื่อปลากระทิงลายดอกไม้ อาหารเช่นเดียวกับปลากระทิงดำ ขนาดที่มีขนาดใหญ่สุดมีผู้พบยาวถึง 1 เมตร ปัจจุบันเป็นปลาที่ใกล้สูญพันธุ์ ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่นิยมเลี้ยงกันอย่างแพร่หลาย เนื้อมีรสชาติดี

ปลาแปบควาย ปลาแปบ

ปลาแปบควาย ปลาแปบ มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า SIAMESE RIVER ABRAMINE Paralaubuca riveroi 


ปลาแปบควาย ปลาแปบ เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายประการ เช่น การเพิ่มขึ้นของบ้านเรือน ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาแปบควาย ปลาแปบ

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาแปบควาย ปลาแปบ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มเป็นหมู่ตามบริเวณผิวน้ำ แต่ละกลุ่มจะมีจำนวนไม่มากนัก ลำตัวยาวแบนข้างมาก ท้องเป็นเส้นคม เกล็ดเล็กบางและหลุดง่าย เพศผู้และเพศเมียมีลักษณะภายนอกเหมือนกัน ว่ายน้ำได้ปราดเปรียวว่องไว ถิ่นอาศัย ชอบอยู่ในแหล่งน้ำไหล พบในแม่น้ำลำคลอง ในภาคกลาง เช่น แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำแม่กลอง อาหาร กินแมลงและตัวอ่อนของแมลงตามผิวน้ำ ขนาด ความยาวประมาณ 7-15 ซ.ม. ประโยชน์ ใช้บริโภคเป็นอาหารได้

ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า

 ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
STRIPED TIGER NANDID Pristolepis jasciatus

ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก เนื่องด้วยสาเหตุ หลายอย่าง เช่น การเพิ่มจำนวนของน้ำเสีย ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง ห้วย หนอง คลอง บึง ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า
ลักษณะทั่วไปรูปร่างป้อมสั้น ลำตัวด้านข้างแบน หัวเล็ก จะงอยปากสั้นทู่ ปากเล็กและอยู่ปลายสุด นัยน์ตาเล็ก มีเกล็ดขนาดเล็กที่หัวและลำตัว ครีบหลังยาว ส่วนที่เป็นก้านเดี่ยวเป็นหนามแข็งและแหลมคม ครีบก้นมีหนามแหลมคม ส่วนที่อ่อนมีขนาดใกล้เคียงกับส่วนอ่อนของครีบหาง ครีบหางมีขนาดใหญ่ปลายมน สีโดยทั่วไปของหัวและลำตัวเป็นสีเหลืองแกมเขียว หรือสีเหลืองปนน้ำตาล ถิ่นอาศัยตามแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึง อาหารกินไข่ปลาทุกชนิด ลูกกุ้ง ลูกปลาและแมลงน้ำ ขนาดความยาวประมาณ 5-20 ซ.ม. ประโยชน์เนื้อปลาใช้ปรุงอาหารได้

ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น

ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า GIANT GOURAMI Osphronemus goramy 


ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของบ้านเรา ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายประการ เช่น การขยายพื้นที่ของโรงงานอุตสาหกรรม ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาขนาดใหญ่ที่สุดในวงศ์ปลาหมอ ปลาทุกชนิดที่อยู่ในวงศ์นี้จะต้องมีอวัยวะพิเศษเพื่อช่วยในการหายใจ จึงสามารถอาศัยอยู่ในน้ำจืดที่มีออกซิเจนต่ำ ๆ ได้ ปลาแรดมีรูปร่างด้านข้างแบนส่วนกว้างของลำตัวมีขนาดไล่เลี่ยกับความยาว หัวเล็ก ไม่มีหนวด กระดูกแก้มมีขอบเป็นจักร เมื่อเอามือจับจะรู้สึกสาก ลักษณะของเกล็ดคล้ายเกล็ดปลาหมอ ครีบหลังและครีบก้นมีก้านเป็นหนามแข็ง ครีบอกมีขนาดเล็ก ก้านครีบเดี่ยวอันหน้าและครีบอกเปลี่ยนรูปเป็นรยางค์ยาว ปลาแรดมีสีส้นแตกต่างกันตามขนาดและอายุของปลา คือ ขนาดเล็กความยาว 5-7 ซ.ม. ลำตัวมีสีม่วงปนเหลือง และมีแถบสีดำข้างละ 8 แถบ มีจุดสีดำที่โคนหางข้างละจุด เมื่อปลามีขนาดใหญ่ขึ้นสีของลำตัวตอนบนจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ด้านล่างเป็นสีขาวเงินแกมเหลือง การวางไข่ของปลาชนิดนี้แตกต่างไปจากปลาชนิดอื่น กล่าวคือมันจะใช้กิ่งไม้ ก้านไม้และวัตถุอื่น ๆ มาสร้างรังคล้ายรังนก ไข่ของปลาชนิดนี้มีขนาดใหญ่ มีไขมันมาก ลอยน้ำ ถิ่นอาศัย ในแม่น้ำและหนองบึงที่มีทางน้ำติดต่อกับแม่น้ำ ภาคกลางพบที่แก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี และในลำน้ำเจ้าพระยาและสาขา ทางภาคใต้เรียกว่า ปลาเม่นหรือปลามิน พบในลำน

ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน

 ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Black-Banded Trevally Serolina Nigrofasciata

ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน : เป็น ปลาทะเลอีกชนิดนึง ของไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน นั้น จัดเป็น ดัชนี ชี้วัด ที่ใช้ประมาณ ความอุดมสมบูรณ์ ของระบบนิเวศน์ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลพื้นที่ใด ที่มี ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าพื้นที่ บริเวณนั้น มีความสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ในเวลานี้ จากข้อมูลการศึกษาวิจัย ข้อมูล สัตว์น้ำทางทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน มีการลดลง อย่างน่าตกใจ ปัจจัยสำคัญ ที่ส่งผลต่อ จำนวนที่ลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การขยายตัวของธุรกิจ ท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน
ลักษณะทั่วไป รูปร่างค่อนข้างเรียวยาว ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย จะงอยปากทู่ ปากกว้าง ฟันเล็กแหลมบนขากรรไกรทั้งสองข้าง ครีบหลังอันแรกเป็นก้านครีบแข็ง 5 – 7 อัน ครีบหลังอันที่ 2 มีก้านครีบแข็งเพียง 1 อัน ตัวครีบยาว ครีบหูสั้น ครีบหางเว้าลึกปลายแยกเป็นแฉก ครีบทุกครีบมีสีเทา ลำตัวมีสีน้ำตาลปนเทา เทาปนน้ำเงิน เมื่อยังเล็กจะมีแถบใหญ่ 6 แถบ พาดขวางลำตัว ถิ่นอาศัย บริเวณกลางน้ำและตามพื้นท้องทะเล เช่นอ่าวจังหวัดระยอง ประจวบคีรีขันธ์ ภูเก็ต ระนอง ตรัง อาหาร กินปลาและสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็กกว่า ขนาด ความยาวประมาณ 30 – 40 ซม. ประโยชน์ เป็นปลาเศรษฐกิจที่มีราคาค่อนข้างแพง ใช้ปรุงเป็นอาหารได้หลายประเภท

ปลาหลดจุด ปลาหลด

 ปลาหลดจุด ปลาหลด มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า SPOTTED SPINY EEL Macrognathus siamensis

ปลาหลดจุด ปลาหลด เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายสาเหตุ เช่น การเพิ่มจำนวนของโรงงาน ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำสาธารณะ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาหลดจุด ปลาหลด

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาหลดจุด ปลาหลด
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดอยู่ในวงศ์ปลากระทิง มีรูปร่างคล้ายคลึงกับปลากระทิงแต่ปลาหลดมีขนาดเล็กกว่า ลำตัวยาวเรียว ด้านข้างแบน หัวเล็ก จะงอยปากเรียวแหลมและที่ปลายมีหนวดที่สั้นอยู่ 1 คู่ ปากเล็กและอยู่ใต้ ตาเล็ก ครีบเล็กปลายกลม ครีบหลังและครีบก้นยาวมีขนาดใกล้เคียงกัน ครีบหางมีขนาดเล็กปลายมนกลม ไม่มีครีบท้อง หลังมีสีน้ำตาล ท้องมีสีน้ำตาลอ่อนปนเหลือง มีจุดสีดำที่ครีบหลัง 3-5 จุด บางตัวมีจุดดำที่โคนหางหนึ่งจุด ถิ่นอาศัย พบตามแม่น้ำ ลำคลอง หนองและบึง ชอบฝังตัวในดินโคลน หรือบริเวณที่มีใบไม้เน่าเปื่อย อาหารกินสัตว์เล็ก เช่น ไส้เดือน ตัวอ่อนของแมลงและเนื้อสัตว์ที่เน่าเปื่อย ขนาด ความยาวประมาณ 15-30 ซ.ม. ประโยชน์เนื้อมีรสอร่อยใช้รมควัน แกงเผ็ดและต้มยำ ต่างประเทศเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม

ปลาดุกอุย

ปลาดุกอุย มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่าGUNTHER’S WALKING CATFISH Claris macrocephalus 


ปลาดุกอุย เป็น ปลาน้ำจืด ที่สำคัญอีกชนิดหนึ่ง ของเมืองไทย ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการเก็บข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ตามธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายอย่าง เช่น การเพิ่มขึ้นของบ้านเรือน ทำให้ ของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำ ธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ ห้วย หนอง คลอง บึง เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาดุกอุย

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาดุกอุย
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดไม่มีเกล็ด ลำตัวเรียวยาวด้านข้างแบน หัวแบนลง กะโหลกท้ายทอยป้านและโค้งมน เงี่ยงที่ครีบหูมีฟันเลื่อยด้านนอกและด้านใน ครีบหลัง ครีบก้นและครีบหางแยกออกจากกันครีบหางมีปลายกลมมน สีลำตัวมีสีดำปนเหลือง ท้องสีเหลืองจาง มีอวัยวะพิเศษอยู่ในบริเวณช่องเหงือก มีทรวดทรงคล้ายต้นไม้เล็ก ๆ ช่วยในการหายใจ ถิ่นอาศัย มีอยู่ทั่วไปในบริเวณลำคลอง หนองบึงซึ่งมีพันธุ์ไม้น้ำปกคลุมและมีพื้นเป็นโคลนตม อาหาร กินสัตว์ ซากพืชและสัตว์ ขนาด ความยาวประมาณ 15-35 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาเศรษฐกิจที่ใช้เป็นอาหาร เนื้ออ่อนนุ่มสีเหลือง ยกย่องกันว่ามีรสชาติอร่อยกว่าปลาดุกด้าน

ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง

ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Indian Mackerel Rastrelliger Kanagurta 


ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง : เป็น ปลาอีกชนิดนึง ของประเทศไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง นั้น ถือได้ว่าเป็น ตัวบ่งบอก ที่สามารถบ่งบอก ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ในเวลานี้ ในการสำรวจ ข้อมูล พื้นที่ทางทะเล ของไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง ลดลง ในระดับที่น่าตกใจ สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การเปลี่ยนแปลงของสภาพพื้นที่ทางทะเล ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาผิวน้ำที่ชอบรวมกลุ่มมีรูปร่างคล้านคลึงกับปลาทูมาก แต่มีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย ลำตัวยาวเรียว ความยาวของหัวยาวกว่าความกว้างของลำตัว ปากกว้าง นัยน์ตามีเยื่อไขมันปกคลุมอยู่โดยรอบ ครีบหลังมี 2 อัน ครีบหางเว้าลึกเป็นส้อม พื้นลำตัวมีสีน้ำเงินปนเขียวมีจุดดำ 2 แถวเรียงไปตามแนวสันหลังใต้ฐานครีบหลังมีแถบสีดำพาดไปตามความยาวของลำตัว บริเวณฐานครีบมีจุดสีดำข้างละจุด ถิ่นอาศัย พบแพร่กระจายทั่วไปทั้งอ่าวไทยและทะเลอันดามัน อาหาร กินแพลงก์ตอน ขนาด ความยาวประมาณ 20 – 25 ซม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงอาหาร

ปลาตะพัด ปลามังกร

ปลาตะพัด ปลามังกร มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า MALAYAN BONYTONQUE Scleropages formosus 


ปลาตะพัด ปลามังกร เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก เพราะผลของเหตุ หลักๆ หลายอย่าง เช่น จำนวนโรงงานอุสาหกรรมที่เพิ่มขึ้น ทำให้ ปริมาณน้ำเน่าเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำ ธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ ห้วย หนอง คลอง บึง เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาตะพัด ปลามังกร

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาตะพัด ปลามังกร
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดที่มีตัวยาวคล้ายใบมีด ด้านข้างแบน เกล็ดใหญ่เรียงเป็นระเบียบอย่างสวยงาม ปากใหญ่ฟันแหลม ครีบหลังและครีบก้นยาวไปจนสุดตอนท้ายใกล้บริเวณครีบหาง มีหนวด 1 คู่อยู่ใต้คางมีรูปร่างคล้ายขนนก ปลาเพศเมียจะทำหน้าที่เพาะฟักไข่และเลี้ยงลูกในวัยอ่อนด้วยปาก ไข่แต่ละฟองมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.7 ซ.ม. นับได้ว่าเป็นปลาที่มีไข่ขนาดใหญ่ ถิ่นอาศัย ชอบอยู่ในบริเวณที่มีน้ำไหล อย่างเช่นในลำธารทางแถบภาคตะวันออก อันได้แก่ จังหวัดจันทบุรี ตราดและระยอง พบในประเทศไทยครั้งแรกที่จังหวัดตราด ปี พ.ศ. 2474 อาหาร กินปลา กบ เขียด แมลงและสัตว์น้ำขนาดเล็กกว่า ขนาด ความยาวประมาณ 26-50 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่มีราคาแพง เนื้อปลาใช้ปรุงเป็นอาหารได้ เป็นสัตว์น้ำคุ้มครองตามกฎหมายและสัตว์ต้องห้ามตาม CITES

ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ

 ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Banana Sailfish Istiophorus Platypterus

ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ : เป็น ปลาทะเลอีกชนิดนึง ของไทย ที่ หลายๆ คน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ นั้น จัดได้ว่าเป็น ดัชนี ชี้วัด ที่ใช้ประมาณ ความอุดมสมบูรณ์ ของพื้นที่ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าทะเล บริเวณนั้น ยังมีความอุดมสมบูรณ์ที่เดียว แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ ข้อมูล ปลาทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ ได้ลดจำนวนลง ในระดับที่น่าตกใจ สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดจำนวน ลงของปลาชนิดนี้ คือ ระดับของมลพิษทางน้ำที่เกิด ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาทะเลที่มีรูปร่างยาวเรียว ลำตัวแบนข้าง ส่วนของสันหลังมีกล้ามเนื้อหนา หัวค่อนข้างโต ปากกว้าง จะงอยปากเรียวยาวและแหลม ใช้ในการป้องกันตัวและต่อสู้ศัตรู กระโดงหลังสูงใหญ่เวลาแผ่กว้างจะมีลักษณะคล้ายใบเรือ ครีบหูมีขนาดเล็ก ครีบท้องเรียวยาวเหมือนแถบริบบิ้น ครีบกันแยกเป็นสองอันเล็ก ๆ อันที่สองอยู่ตรงข้ามครีบหลังซึ่งมีขนาดใกล้เคียงกัน สีจองลำตัวด้านหลังเป็นสีน้ำเงินเข้มปนดำ จ้างตัวสีน้ำเงินอ่อนกว่าด้านหลัง ท้องสีจาวเงินมีลายเป็นเส้นประพาดจากด้านหลังลงไปถึงท้อง ครีบทุกอันสีดำ ถิ่นอาศัย พบตามทะเลเปิดจ้างเกาะ และตามมหาสมุทรทั่วโป อาหาร กินปลาและปลาหมึก ขนาด ความยาวตั้งแต่ 80 – 240 ซม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงเป็นอาหาร เป็นปลาที่นักกีฬาตกปลารู้จักกันอย่างแพร่หลาย

ปลาสายรุ้ง

ปลาสายรุ้ง ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Blue-Banded Whiptail Pentapodus Setosus 


ปลาสายรุ้ง : เป็น ปลาอีกชนิดนึง ของไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาสายรุ้ง นั้น ถือได้ว่าเป็น ตัวบ่งบอก ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาสายรุ้ง อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ ข้อมูล พื้นที่ทางทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลาสายรุ้ง ลดลง จนน่าวิตก สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ สภาพน้ำทะเลที่เน่าเสีย ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาสายรุ้ง
ลักษณะทั่วไป ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย หัวค่อนข้างแหลม ปากกว้างพอสมควร มีเกล็ดประปรายอยู่ตรงบริเวณปลายสุดของหัว มีฟันเล็กแหลมและฟันเขี้ยวซึ่งแสดงถึงนิสัยในการกินอาหาร พื้นลำตัวมีสีเทาอมเหลือง ส่วนด้านท้องมีแถบสีขาวเงิน พาดจากปลายจะงอยปากผ่านไปตามกลางลำตัวมีจนถึงโคนหางและมีแถบสีขาวพาดไปบน ครีบ จุดเด่นที่พบได้อย่างชัดเจนของปลาชนิดนี้คือครีบหางเว้าลึกปลายแพนหางด้านบน จะเป็นเส้นสีดำ มีจุดดำที่โคนครีบหาง ถิ่นอาศัย อยู่ตามหน้าดิน บริเวณที่พบได้แก่จังหวัด สมุทรปราการ สมุทรสงคราม ประจวบคีรีขันธ์ และชุมพร อาหาร กินพืชไม้น้ำ สัตว์น้ำขนาดเล็กและซากพืชซากสัตว์ ขนาด ความยาวประมาณ 14 – 22 ซม. ประโยชน์ ใช้เป็นอาหาร