ปลากดหิน ปลาแขยงหิน

ปลากดหิน หรือ ปลาแขยงหิน เป็นปลาน้ำจืด ที่พบได้ทั่วไป ตามแหล่งน้ำธรรมชาติ ประเภท ห้วย หนอง คลอง บึง ของประเทศไทย ปลาชนิดนี้ เป็นปลาที่อาศัย แพลงตอนน้ำจืด และ สิ่งมีชีวิต ขนาดเล็กในน้ำ ปัจจุบัน จากการสำรวจ พบว่า ปลาชนิดนี้ ถูกภาวะ น้ำเน่าเสีย จากการทิ้งขยะ และปล่อย สิ่งปฏิกูลลงแม่น้ำ คุกคามแหล่งที่อยู๋อาศัย จน ปลากดหิน ลดจำนวนลงเป็นอย่างมาก



ลักษณะ ทั่วไปของ ปลากดหิน ปลาแขยงหิน
ตัวค่อยข้างยาว ไม่มีเกล็ด หัวแบนราบลงเล็กน้อย ตามีผิวหนังใสปิดคลุม มีฟันซี่แหลมเล็กๆ อยู่บนขากรรไกร และเพดานปาก มีหนวด 4 คู่มีรูจมูกข้างละหนึ่งคู่ แต่ละคู่อยู่ห่างจากกันครีบหลังและครีบหูมีหนามแหลม ลำตัวมีพื้นสีขาวหรือสีเหลืองอ่อน มีแถบสีดำหรือน้ำตาลเข้มพาดขวางลำตัว แถบที่ว่านี้จะมีขนาดโตกว่าช่วงสีพื้นของลำตัว ขนาดและที่ตั้งของแถบเหล่านี้จะเปลี่ยนแปลงไปตามขนาดและอายุของปลา ถิ่นอาศัย อยู่ตามลำธาร เช่น บริเวณปากน้ำโพ จังหวัดนครสวรรค์ แม่น้ำวัง จังหวัดลำปาง แม่น้ำกลอง จังหวัดราชบุรี ฯลฯ อาหาร กินลูกปลา ลูกกุ้ง และสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็ก ขนาด ความยาวประมาณ 17 ซม. ประโยชน์ นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม เนื้อใช้ปรุงอาหารได้

ปลากดหิน ปลาแขยงหิน มีชื่อวิทยาศาสตร์ คือ SIAMESE ROCK CATFISH Leiocassis siamensis

ที่มา : thaifishs.net

ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้

 ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้ มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า FIRE SPINY EEL Mastacembelus erythroraenia

ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้ เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายประการ เช่น การเพิ่มจำนวนของโรงงาน ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากระทิงไฟ ปลากระทิงลายดอกไม้
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาที่อยู่ในสกุลเดียวกับปลากระทิงดำ แตกต่างกันที่สีของลำตัว กระทิงไฟมีสีน้ำตาลหรือดำมีแต้มและแถบสีแดงขนาดใหญ่และเล็กเรียงแถวตามความ ยาวลำตัว ครีบหูมีสีดำขอบแดง ลักษณะทางอนุกรมวิธานที่แตกต่างจากกระทิงชนิดอื่นคือ กระทิงไฟไม่มีกระดูกที่เป็นหนามแหลมอยู่บริเวณหน้านัยน์ตา กระทิงไฟที่พบในภาคกลาง จะมีสีแดงสดใสกว่าแหล่งน้ำอื่น ถิ่นอาศัย มีอยู่ในบริเวณน้ำจืดและน้ำกร่อย ในแม่น้ำเจ้าพระยาและแม่น้ำท่าจีน ทางภาคใต้ที่ทะเลน้อย (ทะเลสาบสงขลาตอนใน) แม่น้ำตาปี ชาวใต้เรียกชื่อปลากระทิงลายดอกไม้ อาหารเช่นเดียวกับปลากระทิงดำ ขนาดที่มีขนาดใหญ่สุดมีผู้พบยาวถึง 1 เมตร ปัจจุบันเป็นปลาที่ใกล้สูญพันธุ์ ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่นิยมเลี้ยงกันอย่างแพร่หลาย เนื้อมีรสชาติดี

ปลาแปบควาย ปลาแปบ

ปลาแปบควาย ปลาแปบ มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า SIAMESE RIVER ABRAMINE Paralaubuca riveroi 


ปลาแปบควาย ปลาแปบ เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายประการ เช่น การเพิ่มขึ้นของบ้านเรือน ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาแปบควาย ปลาแปบ

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาแปบควาย ปลาแปบ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มเป็นหมู่ตามบริเวณผิวน้ำ แต่ละกลุ่มจะมีจำนวนไม่มากนัก ลำตัวยาวแบนข้างมาก ท้องเป็นเส้นคม เกล็ดเล็กบางและหลุดง่าย เพศผู้และเพศเมียมีลักษณะภายนอกเหมือนกัน ว่ายน้ำได้ปราดเปรียวว่องไว ถิ่นอาศัย ชอบอยู่ในแหล่งน้ำไหล พบในแม่น้ำลำคลอง ในภาคกลาง เช่น แม่น้ำเจ้าพระยา แม่น้ำป่าสัก แม่น้ำแม่กลอง อาหาร กินแมลงและตัวอ่อนของแมลงตามผิวน้ำ ขนาด ความยาวประมาณ 7-15 ซ.ม. ประโยชน์ ใช้บริโภคเป็นอาหารได้

ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า

 ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า
STRIPED TIGER NANDID Pristolepis jasciatus

ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของเมืองไทย ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก เนื่องด้วยสาเหตุ หลายอย่าง เช่น การเพิ่มจำนวนของน้ำเสีย ทำให้ จำวนน้ำเสีย ที่ถูกปล่อยลง ห้วย หนอง คลอง บึง ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาหมอช้างเหยียบ ปลาหมอโค้ว ปลาก๋า
ลักษณะทั่วไปรูปร่างป้อมสั้น ลำตัวด้านข้างแบน หัวเล็ก จะงอยปากสั้นทู่ ปากเล็กและอยู่ปลายสุด นัยน์ตาเล็ก มีเกล็ดขนาดเล็กที่หัวและลำตัว ครีบหลังยาว ส่วนที่เป็นก้านเดี่ยวเป็นหนามแข็งและแหลมคม ครีบก้นมีหนามแหลมคม ส่วนที่อ่อนมีขนาดใกล้เคียงกับส่วนอ่อนของครีบหาง ครีบหางมีขนาดใหญ่ปลายมน สีโดยทั่วไปของหัวและลำตัวเป็นสีเหลืองแกมเขียว หรือสีเหลืองปนน้ำตาล ถิ่นอาศัยตามแม่น้ำ ลำคลอง หนอง บึง อาหารกินไข่ปลาทุกชนิด ลูกกุ้ง ลูกปลาและแมลงน้ำ ขนาดความยาวประมาณ 5-20 ซ.ม. ประโยชน์เนื้อปลาใช้ปรุงอาหารได้

ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น

ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า GIANT GOURAMI Osphronemus goramy 


ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น เป็น ปลาน้ำจืด อีกสายพันธ์ ของบ้านเรา ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการสำรวจข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำสาธารณะ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายประการ เช่น การขยายพื้นที่ของโรงงานอุตสาหกรรม ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ แหล่งน้ำ ธรรมชาติ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาแรด ปลาเม่น ปลามิ่น
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาขนาดใหญ่ที่สุดในวงศ์ปลาหมอ ปลาทุกชนิดที่อยู่ในวงศ์นี้จะต้องมีอวัยวะพิเศษเพื่อช่วยในการหายใจ จึงสามารถอาศัยอยู่ในน้ำจืดที่มีออกซิเจนต่ำ ๆ ได้ ปลาแรดมีรูปร่างด้านข้างแบนส่วนกว้างของลำตัวมีขนาดไล่เลี่ยกับความยาว หัวเล็ก ไม่มีหนวด กระดูกแก้มมีขอบเป็นจักร เมื่อเอามือจับจะรู้สึกสาก ลักษณะของเกล็ดคล้ายเกล็ดปลาหมอ ครีบหลังและครีบก้นมีก้านเป็นหนามแข็ง ครีบอกมีขนาดเล็ก ก้านครีบเดี่ยวอันหน้าและครีบอกเปลี่ยนรูปเป็นรยางค์ยาว ปลาแรดมีสีส้นแตกต่างกันตามขนาดและอายุของปลา คือ ขนาดเล็กความยาว 5-7 ซ.ม. ลำตัวมีสีม่วงปนเหลือง และมีแถบสีดำข้างละ 8 แถบ มีจุดสีดำที่โคนหางข้างละจุด เมื่อปลามีขนาดใหญ่ขึ้นสีของลำตัวตอนบนจะเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ด้านล่างเป็นสีขาวเงินแกมเหลือง การวางไข่ของปลาชนิดนี้แตกต่างไปจากปลาชนิดอื่น กล่าวคือมันจะใช้กิ่งไม้ ก้านไม้และวัตถุอื่น ๆ มาสร้างรังคล้ายรังนก ไข่ของปลาชนิดนี้มีขนาดใหญ่ มีไขมันมาก ลอยน้ำ ถิ่นอาศัย ในแม่น้ำและหนองบึงที่มีทางน้ำติดต่อกับแม่น้ำ ภาคกลางพบที่แก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี และในลำน้ำเจ้าพระยาและสาขา ทางภาคใต้เรียกว่า ปลาเม่นหรือปลามิน พบในลำน

ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน

 ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Black-Banded Trevally Serolina Nigrofasciata

ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน : เป็น ปลาทะเลอีกชนิดนึง ของไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน นั้น จัดเป็น ดัชนี ชี้วัด ที่ใช้ประมาณ ความอุดมสมบูรณ์ ของระบบนิเวศน์ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลพื้นที่ใด ที่มี ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าพื้นที่ บริเวณนั้น มีความสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ในเวลานี้ จากข้อมูลการศึกษาวิจัย ข้อมูล สัตว์น้ำทางทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน มีการลดลง อย่างน่าตกใจ ปัจจัยสำคัญ ที่ส่งผลต่อ จำนวนที่ลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การขยายตัวของธุรกิจ ท่องเที่ยวต่างๆ ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาสำลี ปลาช่อลำดวน
ลักษณะทั่วไป รูปร่างค่อนข้างเรียวยาว ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย จะงอยปากทู่ ปากกว้าง ฟันเล็กแหลมบนขากรรไกรทั้งสองข้าง ครีบหลังอันแรกเป็นก้านครีบแข็ง 5 – 7 อัน ครีบหลังอันที่ 2 มีก้านครีบแข็งเพียง 1 อัน ตัวครีบยาว ครีบหูสั้น ครีบหางเว้าลึกปลายแยกเป็นแฉก ครีบทุกครีบมีสีเทา ลำตัวมีสีน้ำตาลปนเทา เทาปนน้ำเงิน เมื่อยังเล็กจะมีแถบใหญ่ 6 แถบ พาดขวางลำตัว ถิ่นอาศัย บริเวณกลางน้ำและตามพื้นท้องทะเล เช่นอ่าวจังหวัดระยอง ประจวบคีรีขันธ์ ภูเก็ต ระนอง ตรัง อาหาร กินปลาและสัตว์น้ำที่มีขนาดเล็กกว่า ขนาด ความยาวประมาณ 30 – 40 ซม. ประโยชน์ เป็นปลาเศรษฐกิจที่มีราคาค่อนข้างแพง ใช้ปรุงเป็นอาหารได้หลายประเภท

ปลาหลดจุด ปลาหลด

 ปลาหลดจุด ปลาหลด มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า SPOTTED SPINY EEL Macrognathus siamensis

ปลาหลดจุด ปลาหลด เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามห้วย หนอง คลอง บึง ต่างๆ ได้ลดลงจาก ในอดีต เป็นอย่างมาก สาเหตุจาก หลายสาเหตุ เช่น การเพิ่มจำนวนของโรงงาน ทำให้ จำนวนของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำสาธารณะ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา มีผลให้ แหล่งน้ำสาธารณะ เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาหลดจุด ปลาหลด

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาหลดจุด ปลาหลด
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดอยู่ในวงศ์ปลากระทิง มีรูปร่างคล้ายคลึงกับปลากระทิงแต่ปลาหลดมีขนาดเล็กกว่า ลำตัวยาวเรียว ด้านข้างแบน หัวเล็ก จะงอยปากเรียวแหลมและที่ปลายมีหนวดที่สั้นอยู่ 1 คู่ ปากเล็กและอยู่ใต้ ตาเล็ก ครีบเล็กปลายกลม ครีบหลังและครีบก้นยาวมีขนาดใกล้เคียงกัน ครีบหางมีขนาดเล็กปลายมนกลม ไม่มีครีบท้อง หลังมีสีน้ำตาล ท้องมีสีน้ำตาลอ่อนปนเหลือง มีจุดสีดำที่ครีบหลัง 3-5 จุด บางตัวมีจุดดำที่โคนหางหนึ่งจุด ถิ่นอาศัย พบตามแม่น้ำ ลำคลอง หนองและบึง ชอบฝังตัวในดินโคลน หรือบริเวณที่มีใบไม้เน่าเปื่อย อาหารกินสัตว์เล็ก เช่น ไส้เดือน ตัวอ่อนของแมลงและเนื้อสัตว์ที่เน่าเปื่อย ขนาด ความยาวประมาณ 15-30 ซ.ม. ประโยชน์เนื้อมีรสอร่อยใช้รมควัน แกงเผ็ดและต้มยำ ต่างประเทศเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม

ปลาดุกอุย

ปลาดุกอุย มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่าGUNTHER’S WALKING CATFISH Claris macrocephalus 


ปลาดุกอุย เป็น ปลาน้ำจืด ที่สำคัญอีกชนิดหนึ่ง ของเมืองไทย ซึ่ง ปัจจุบันนี้ จากการเก็บข้อมูล พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ตามธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงน้อยกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจาก หลายอย่าง เช่น การเพิ่มขึ้นของบ้านเรือน ทำให้ ของเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำ ธรรมชาติ ปรมาณเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ทำให้ ห้วย หนอง คลอง บึง เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาดุกอุย

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาดุกอุย
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดไม่มีเกล็ด ลำตัวเรียวยาวด้านข้างแบน หัวแบนลง กะโหลกท้ายทอยป้านและโค้งมน เงี่ยงที่ครีบหูมีฟันเลื่อยด้านนอกและด้านใน ครีบหลัง ครีบก้นและครีบหางแยกออกจากกันครีบหางมีปลายกลมมน สีลำตัวมีสีดำปนเหลือง ท้องสีเหลืองจาง มีอวัยวะพิเศษอยู่ในบริเวณช่องเหงือก มีทรวดทรงคล้ายต้นไม้เล็ก ๆ ช่วยในการหายใจ ถิ่นอาศัย มีอยู่ทั่วไปในบริเวณลำคลอง หนองบึงซึ่งมีพันธุ์ไม้น้ำปกคลุมและมีพื้นเป็นโคลนตม อาหาร กินสัตว์ ซากพืชและสัตว์ ขนาด ความยาวประมาณ 15-35 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาเศรษฐกิจที่ใช้เป็นอาหาร เนื้ออ่อนนุ่มสีเหลือง ยกย่องกันว่ามีรสชาติอร่อยกว่าปลาดุกด้าน

ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง

ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Indian Mackerel Rastrelliger Kanagurta 


ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง : เป็น ปลาอีกชนิดนึง ของประเทศไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง นั้น ถือได้ว่าเป็น ตัวบ่งบอก ที่สามารถบ่งบอก ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ในเวลานี้ ในการสำรวจ ข้อมูล พื้นที่ทางทะเล ของไทย พบว่า ปริมาณ ของ ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง ลดลง ในระดับที่น่าตกใจ สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ การเปลี่ยนแปลงของสภาพพื้นที่ทางทะเล ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาลัง ปลาทูโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่ง ปลาโม่งลัง
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาผิวน้ำที่ชอบรวมกลุ่มมีรูปร่างคล้านคลึงกับปลาทูมาก แต่มีขนาดใหญ่กว่าเล็กน้อย ลำตัวยาวเรียว ความยาวของหัวยาวกว่าความกว้างของลำตัว ปากกว้าง นัยน์ตามีเยื่อไขมันปกคลุมอยู่โดยรอบ ครีบหลังมี 2 อัน ครีบหางเว้าลึกเป็นส้อม พื้นลำตัวมีสีน้ำเงินปนเขียวมีจุดดำ 2 แถวเรียงไปตามแนวสันหลังใต้ฐานครีบหลังมีแถบสีดำพาดไปตามความยาวของลำตัว บริเวณฐานครีบมีจุดสีดำข้างละจุด ถิ่นอาศัย พบแพร่กระจายทั่วไปทั้งอ่าวไทยและทะเลอันดามัน อาหาร กินแพลงก์ตอน ขนาด ความยาวประมาณ 20 – 25 ซม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงอาหาร

ปลาตะพัด ปลามังกร

ปลาตะพัด ปลามังกร มี ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า MALAYAN BONYTONQUE Scleropages formosus 


ปลาตะพัด ปลามังกร เป็น ปลาน้ำจืด อีกชนีิดนึง ของประเทศไทย ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ พบว่า จำนวน ประชากร ของปลาชนิดนี้ ตามแหล่งน้ำ ธรรมชาติ ต่างๆ ได้ลดจำนวนลงกว่า ในอดีต เป็นอย่างมาก เพราะผลของเหตุ หลักๆ หลายอย่าง เช่น จำนวนโรงงานอุสาหกรรมที่เพิ่มขึ้น ทำให้ ปริมาณน้ำเน่าเสีย ที่ถูกปล่อยลง แหล่งน้ำ ธรรมชาติ มี{จำนวนเพิ่มตามไปด้วย จากสาเหตุ ที่กล่าวมา ส่งผลให้ ห้วย หนอง คลอง บึง เกิดการเน่าเสีย ส่งผลกระทบโดยตรง ต่อ ปลาตะพัด ปลามังกร

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาตะพัด ปลามังกร
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาน้ำจืดที่มีตัวยาวคล้ายใบมีด ด้านข้างแบน เกล็ดใหญ่เรียงเป็นระเบียบอย่างสวยงาม ปากใหญ่ฟันแหลม ครีบหลังและครีบก้นยาวไปจนสุดตอนท้ายใกล้บริเวณครีบหาง มีหนวด 1 คู่อยู่ใต้คางมีรูปร่างคล้ายขนนก ปลาเพศเมียจะทำหน้าที่เพาะฟักไข่และเลี้ยงลูกในวัยอ่อนด้วยปาก ไข่แต่ละฟองมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.7 ซ.ม. นับได้ว่าเป็นปลาที่มีไข่ขนาดใหญ่ ถิ่นอาศัย ชอบอยู่ในบริเวณที่มีน้ำไหล อย่างเช่นในลำธารทางแถบภาคตะวันออก อันได้แก่ จังหวัดจันทบุรี ตราดและระยอง พบในประเทศไทยครั้งแรกที่จังหวัดตราด ปี พ.ศ. 2474 อาหาร กินปลา กบ เขียด แมลงและสัตว์น้ำขนาดเล็กกว่า ขนาด ความยาวประมาณ 26-50 ซ.ม. ประโยชน์ เป็นปลาสวยงามที่มีราคาแพง เนื้อปลาใช้ปรุงเป็นอาหารได้ เป็นสัตว์น้ำคุ้มครองตามกฎหมายและสัตว์ต้องห้ามตาม CITES

ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ

 ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Banana Sailfish Istiophorus Platypterus

ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ : เป็น ปลาทะเลอีกชนิดนึง ของไทย ที่ หลายๆ คน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ นั้น จัดได้ว่าเป็น ดัชนี ชี้วัด ที่ใช้ประมาณ ความอุดมสมบูรณ์ ของพื้นที่ ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าทะเล บริเวณนั้น ยังมีความอุดมสมบูรณ์ที่เดียว แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในปัจจุบันนี้ จากการสำรวจ ข้อมูล ปลาทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ ได้ลดจำนวนลง ในระดับที่น่าตกใจ สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดจำนวน ลงของปลาชนิดนี้ คือ ระดับของมลพิษทางน้ำที่เกิด ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลากะโทงแทงกล้วย ปลากะโทงแทงดาบ
ลักษณะทั่วไป เป็นปลาทะเลที่มีรูปร่างยาวเรียว ลำตัวแบนข้าง ส่วนของสันหลังมีกล้ามเนื้อหนา หัวค่อนข้างโต ปากกว้าง จะงอยปากเรียวยาวและแหลม ใช้ในการป้องกันตัวและต่อสู้ศัตรู กระโดงหลังสูงใหญ่เวลาแผ่กว้างจะมีลักษณะคล้ายใบเรือ ครีบหูมีขนาดเล็ก ครีบท้องเรียวยาวเหมือนแถบริบบิ้น ครีบกันแยกเป็นสองอันเล็ก ๆ อันที่สองอยู่ตรงข้ามครีบหลังซึ่งมีขนาดใกล้เคียงกัน สีจองลำตัวด้านหลังเป็นสีน้ำเงินเข้มปนดำ จ้างตัวสีน้ำเงินอ่อนกว่าด้านหลัง ท้องสีจาวเงินมีลายเป็นเส้นประพาดจากด้านหลังลงไปถึงท้อง ครีบทุกอันสีดำ ถิ่นอาศัย พบตามทะเลเปิดจ้างเกาะ และตามมหาสมุทรทั่วโป อาหาร กินปลาและปลาหมึก ขนาด ความยาวตั้งแต่ 80 – 240 ซม. ประโยชน์ เนื้อใช้ปรุงเป็นอาหาร เป็นปลาที่นักกีฬาตกปลารู้จักกันอย่างแพร่หลาย

ปลาสายรุ้ง

ปลาสายรุ้ง ชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Blue-Banded Whiptail Pentapodus Setosus 


ปลาสายรุ้ง : เป็น ปลาอีกชนิดนึง ของไทย ที่ ทุกคน คงคุ้นชื่อ กับ ปลาชนิดนี้ กันเป็นอย่างดี ปลาสายรุ้ง นั้น ถือได้ว่าเป็น ตัวบ่งบอก ที่ใช้วัด ความอุดมสมบูรณ์ ของสภาพแวดล้อม ทางทะเลได้เป็นอย่างดี ทะเลในบริเวณใด ที่มี ปลาสายรุ้ง อาศัยอยู่นั้น แสดงว่าสภาพแวดล้อมทางทะเล บริเวณนั้น สภาพยังสมบูรณ์ แต่ช่างน่าเสียดายเหลือเกิน ที่ในเวลานี้ จากการสำรวจ ข้อมูล พื้นที่ทางทะเล ของประเทศไทย พบว่า จำนวน ของ ปลาสายรุ้ง ลดลง จนน่าวิตก สาเหตุสำคัญ ที่ส่งผลต่อ การลดลง ลงของปลาชนิดนี้ คือ สภาพน้ำทะเลที่เน่าเสีย ซึ่งนำมาซึ่ง การปล่อยของเสียปริมาณมากมาณ ลงสู่ทะเลในแต่ละปี

ข้อมูล ทั่วๆ ไป ของ ปลาสายรุ้ง
ลักษณะทั่วไป ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย หัวค่อนข้างแหลม ปากกว้างพอสมควร มีเกล็ดประปรายอยู่ตรงบริเวณปลายสุดของหัว มีฟันเล็กแหลมและฟันเขี้ยวซึ่งแสดงถึงนิสัยในการกินอาหาร พื้นลำตัวมีสีเทาอมเหลือง ส่วนด้านท้องมีแถบสีขาวเงิน พาดจากปลายจะงอยปากผ่านไปตามกลางลำตัวมีจนถึงโคนหางและมีแถบสีขาวพาดไปบน ครีบ จุดเด่นที่พบได้อย่างชัดเจนของปลาชนิดนี้คือครีบหางเว้าลึกปลายแพนหางด้านบน จะเป็นเส้นสีดำ มีจุดดำที่โคนครีบหาง ถิ่นอาศัย อยู่ตามหน้าดิน บริเวณที่พบได้แก่จังหวัด สมุทรปราการ สมุทรสงคราม ประจวบคีรีขันธ์ และชุมพร อาหาร กินพืชไม้น้ำ สัตว์น้ำขนาดเล็กและซากพืชซากสัตว์ ขนาด ความยาวประมาณ 14 – 22 ซม. ประโยชน์ ใช้เป็นอาหาร